มีสิ่งอันเป็นที่รักเป็นที่พอใจเป็นที่หวัง ก็ต้องมีความทุกข์เป็นธรรมดา

มีพราหมณ์คนหนึ่งในสมัยพระพุทธเจ้า
ทำนาจนเกือบจะเก็บเกี่ยวอยู่แล้ว
คิดว่าวันรุ่งขึ้นจะได้เก็บเกี่ยว
พอดีคืนนั้นน้ำท่วมหนัก
พัดพาเอาต้นข้าวไปหมด
นาล่ม ไม่มีเหลือเลย
ตืนเช้าขึ้นมาเขาไปดูก็
เหลือแต่ผืนนา ไม่มีต้นข้าวเลย มีความทุกข์มาก

พระพุทธเจ้าท่านเสด็จ
ปลอบว่า
“มีสิ่งอันเป็นที่รักเป็นที่พอใจเป็นที่หวัง ก็ต้องมีความทุกข์เป็นธรรมดา”

ในเวลาที่เราต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก หรือมันพลัดพรากจากเราไป
มันก็เป็นความทุกข์อย่างนี้ “ปิยโต ชายเต โสโก ปิยโต ชายเต ภยํ ปิยโต”

ความโศกเกิดจากสิ่งอันเป็นที่รักหรือความกลัวก็จะเกิดจากสิ่งอันเป็นที่รัก

ถ้าพ้นแล้วจากสิ่งอันเป็นที่รักความโศกและความกลัวก็ไม่มี”โดย วศิน
อินทสร

ปิยโต ชายเต โสโก ปิยโต ชายเต ภยํ
ปิยโต วิปฺปมุตฺตสฺส นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ ฯ


ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีความเศร้าโศก ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีภัย
เมือไม่มีความรักเสียแล้ว ความเศร้าโศกและภัยก็ไม่มี.


ที่มา : www.tourwat.com